خیلی روز ها گذشت ...

خیلی روز ها گذشته و یاد تو مرا تنها نگذاشته، اما ....

حالا پیدا کردم کسی جای تو را پر کند.

نگرانی

شاید باورش برای همه اون هایی که من را میشناسن سخت باشه
ولی الان واقعا نمی تونم چیزی بنویسم.

مردم عادی

چرا نباید زندگی من هم مثل آدم های عادی ، پیش برود !؟.

مگر می شود فراموش کرد

نمی توانم فراموش کنم

نمی توانم ...

نمی توانم گریه هایی که برای تنهایی هایم کردی را فراموش کنم...

مگر میشود دستان همیشه گرمت را ، چشمان زیبایت را و ... را فراموش کنم.

یک دنیا خاطراتت همراه تو را با من همراه می کند.

جریمه ی عاشق شدن

با رفتنت

این جا تنها یک مترسک را کاشتی و رفتی